مهندسی بهره برداری در واقع مهندسی تولید است (شاخه‌ای از مهندسی نفت میباشد که به بررسی تولید از مخازن نفت و گاز و مشکلات مرتبط با آن می‌پردازد). این شاخه معمولا پس از به اتمام رسیدن کشف مخزن و حفاری آن به کار می آید و مهمترین کار یک مهندس نفت جلوگیری از افت فشار ناگهانی چاه به دلیل بهره برداری نامناسب وصیانت از مخزن جهت بهره بیشتر میباشد. اصلی ترین وظیفه این افراد تولید بر اساس برنامه تولید شرکت یا کشور با استفاده از تجهیزات سطحی می باشد.
همچنین میتوان گفت: مهندسی بهره ﺑﺮداری از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻧﻔﺖ، مهندسی اﺳﺖ ﮐﻪ راه‌ها و روشهای بهره برداشت از ﻣﺨﺎزن ﻧﻔﺖ را اراﺋﻪ میدهد. در واقع پس از حفر چاه و قرار دادن آخرن لوله جداری در چاه، مهندس بهره برداری وارد کار می‌شود و تا آخرین لحظه عمر آن چاه، به کار خود ادامه میدهد. به عبارتی، این گرایش، ارتباطی بین مهندسی حفاری و مهندسی مخزن است.
نحوه مشبک کاری و ایجاد ارتباط مخزن و چاه، قرار دادن انواع امکانات در چاه جهت جلوگیری از تولید شن و ماسه، انجام محاسبات دقیق جهت جلوگیری از افت فشار سیال درون لوله ها و جلوگیری از تولید واکس و آسفالتین و انجام محاسبات مربوط به تاسیسات سطح الارضی، تنها بخشی از فعالیت این شاخه از مهندسین به حساب می‌آید.
از جمله مهمترین دروس این رشته عبارتند از:
مهندسی حفاری، بهره برداری، فرازآوری مصنوعی، تجهیزات سطح الارضی، سیالات دوفازی، ازدیاد برداشت، چاه آزمایی، چاه نگاری، خواص سیالات، مکانیک سیالات و … است.
به طور کلی این دوره مبتنی بر دروس مکانیک سیالات و دینامیک گازها، ترمودینامیک سیالات، انتقال جرم، طرح و اقتصاد مهندسی، مهندسی مخزن، مهندسی حفاری و مهندسی بهره‌برداری است.
PRODUCTION OPERATIONS -Wiley
Petroleum Production Systems (Prentice Hall Petroleum Engineering Series) by Michael J. Economides, A. Daniel Hill, and Christine Ehlig-Economides
Clegg, Joe Dunn, ed. (2007). Petroleum-Engineering-Handbook